وبگاه شخصی سید جواد واحدی

خواب های تیره و سیاه امانم را بریده است!

خواب هایم را توان بازگو ندارم!

تیغ ها کناری است! در آن گوشه ی موهوم اتاقم!

تیغ هایم نیز خوابی بیش نیست! مکرر جستجو و سردرگمی ام را برای یافتنش چشیده ام!

خواب! خواب!خواب!

تفکرات موهومی اند و خواب آور!

لیک دانش بهتر است از جهل!

محکومم به تفکر!

تفکر در وجودم،وجودت!

ثمری هم نداشته باشد بازهم محبوسم در زندان تفکر و فلسفیدن!